Proces sądowy nie przesądza o gotowości do pracy

Sam fakt zainicjowania przez pracownika procesu i podtrzymywania żądania ustalenia istnienia stosunku pracy na czas nieokreślony oraz „przywrócenia do pracy" nie jest wystarczający dla uznania, iż pozostawał on w gotowości do świadczenia pracy uzasadniającej przyznanie wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy.

Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z 7 lipca 2016 r. (I PK 185/15).

Stan faktyczny

Nauczyciel pracował w zespole szkół od stycznia do sierpnia 2007 r. na podstawie umowy o pracę na czas określony. Po tym, jak dyrektor odmówił mu zatrudnienia na kolejny rok szkolny, nauczyciel wniósł pozew do sądu, domagając się ustalenia, że między nim a zespołem szkół została zawarta umowa o pracę na czas nieokreślony w miejsce umowy o pracę na czas określony. Sądy przychyliły się do jego żądania. W konsekwencji nauczyciel miał kontynuować pracę w szkole od 2 stycznia 2009 r. Ostatecznie jednak jej nie podjął i przez kilka lat przebywał na urlopach dla poratowania zdrowia. W 2011 r. wystąpił do sądu, domagając się od szkoły wypłaty wynagrodzenia za pracę za okres od września 2007 r. do grudnia 2008 r. m.in. ze względu na fakt, iż – jak twierdził – pozostawał w tym okresie w gotowości do pracy.

Orzeczenia sądów...